Zamanın içinde kaybolup gidiyor hep günbegün
Geriye dönüp baktığımızda göremediklerimiz...
Durmadan özlüyoruz birde
Mesela...
Pencereden bakınca çatıların altına yuva yapan kuşları seyrettiğimiz
Sonra kar yağdığında camın buğusuna sevdiklerimizin adını yazdığımız
En çok ta kandil gecelerinde ve bayram sabahlarında ceplerimizi para ve şekerle doldurduğumuz
O çocukluğumuzu özlüyoruz değil mi?
Ben de özlüyorum elbette
Ama en çok ta o günlerde ki insanlığı özlüyorum
Düşe kalka büyüsekte
Kötü günlerde elimizden tutan insanların insanlığını...
Yokluğun, zorluğun, acının üstesinden gelmeye çalışan insanların insanlığını...
Zor durumda olanlara sahip çıkanların insanlığını özlüyorum...
En çok ta ben o insanlığı göremiyorum...
Çocuklukta kalanlar elbette geri gelmez
Hiç değilse kaybolan o insanlık inşallah bulunur...
Sofralarınız değil dualarınız ve ibadetleriniz bereketli olsun
Birde ceplerinizde ki paranız değil yüreğinizde ki merhametiniz ve vicdanınız çok olsun..
Ramazan ayı hayırlar getirsin inşallah...
Güray Gökkaya