Hatemû’l Enbiya;


Sana imrenir,Sana müptela olurum,


Karanlığı aydınlığa çeviren Nuruna kamaşırım,


Açtığın kapıda hikmet,menzilinde hakikat ararım,


Zifiri ruhumun hidayet kandilisin,Ey Nebiyy,







Nebiyy-i Ahirzaman;


Bütün yeryüzüne tektane,alemlere Rahmetsin,


Hiçbir şeyin eskitemediyi tek yenisin,


İns’in,cins’in,erkeğin,dişinin mutlak hayranısın,


Yerin,göğün,sağ yönün,sol yanın,her yanın can Gülüsün.






Resul-i Kibr-i Yâr;


Heybetli bedenin,Dolunay şemalin,gönüllere zinnur’sun,


Hira’nın kayalarından damlayan feyiz teri sin,


Tur dağının göklere eriştirdiği huşû bulutsun,


Vahy’e ram olan,ümmetine gözyaşı dökensin.Ey Mücteba.






Hatemûn Nebiyy’in;


İlâhi hüküm ve fermanları bildiren son Elçisin,


Haram-günah olmayan ricaları geri çevirmeyensin,


Ümmetinin tövbelerinin kabul edileceyine İşaretsin,


Alemlere Rahmet,gönüllere Şifa,mekanlara Nursun,












Bedrid-düca Muhammed;



Kırkına kadar Muhammed’ûl Emin’sin,


Kırkından ebede Rahman’ın Habibullahısın,


Safa’da tebliğin ilk kelâmı "hazırmısınız" diyensin,


Ümmetinin hidayetine sevinen,delaletine sızlayansın,