ankara gençliğimin
en deli günlerinin
geçtiği büyülü şehir
harçlığımız bittiğinde
bahçelide yüzümüze kömürkarası sürüp
kömür taşıdığımız
ondokuzmayıs satadınada
demir kapı deliklerinden
galatasarayı seyrettiğimiz kent
hani seni hiç sevmezdik ya
dalga geçerdik yahya kemalin şiiriyle
ankaranın istanbula dönüşünü severiz diye
aslında biz seni çok severdik
güzel ankara
ulusta yürümeyi
kızılayda kitapçılarda dolaşmayı
milli kütaphanede çalışmayı
çiflikte dondurma yemeyi
hacıbabanın bekleten dönerini
aspavanın kıymalı pidesini
herşeyden çok
cumartesi küçük tiyatrodaki oyunları
harbiden severdik
kışında kış gibi olurdu hani
kara doyardık sende
körler okulunda çıngıraklı topla oynanan
futbol maçlarını ilgiyle izlerdik
bir başka olurdu
bizim okulun veleybol maçları
hele hacıbayramı veliyi
o yüce insanın dergahını
august tapınağına dokunmadan
yaptığını düşününce
ruh inceliğinin karşısında
erirdik
hayrankalırdık ona
güzümde tütüyorsun
ankara
anlaşamadığımız öğretmenlerimi bile özledim
ismet hocayı
tevfik hocayı
çıtak hüseyin beyi
beytepe hiç aklıma gelmiyor
biliyormusun
yemekhanedeki bardak savaşlarını
yıldız anfi önündeki
taşlaşmaları
hiç hatırlamıyorum
sadece
mücella hanım
imzalı
çıkış belgemi
aldığım günü
unutamıyorum

DRAMALI55 30.4.2008