Ağarırken tan yeri ufukta yavaş yavaş,
Başlar yine bahçemde, tatlı naif bir telaş.

Düşerken ahenk ile damlalar tıpır tıpır,
Yağmur buseleriyle yapraklar kıpır kıpır.

Bülbüller sahne almış, yükselmekte sesleri
Nasıl bir sevdadır ki, tükenmez hevesleri.

Güne yeni başlayan goncalarda eda naz,
Kendilerinden emin, güllerse pek cilvebaz.

Arz-ı endam eylemiş lalelerde zarafet,
Yürekleri hoplatan sarılar tam bir afet.

Hanımeller coşkulu, neşe dolu sarmaşık,
Sarılmış duvarlara, sırnaşık mı sırnaşık.

Mis kokular yayarak, açılmış salkım saçak,
Bu kadar hava atmak, şebboyda olur ancak.

Papatyalar alımlı, rengârenk bezenmişler,
Menekşeler kesmemiş, nergise özenmişler.

Karanfiller sessizce, gözleri yolda, bekler,
Hele bir yağmur dinse, üşüşür kelebekler.

Ve ben de bir köşede, hep onları izlerim,
İçimdeki hüznümü, kendimden de gizlerim.

Rüya gibi bahçemde hayallerle yaşarım,
Gerçek dünyaya dönmek isteyene şaşarım.