gözlerimi her kapadığımda
kirpiklerim secde eder sana
çok şeymi istedim senden
mutluluğa hasret yüreğim
bir bakışın bir gülüşün
beni benden alır yakar içimi
durur hayat o an sanki
tutmak isterim ellerini
hasretle sarılıp birbirimize
birleşsin bedenimiz her öpüşümüzde
karışsın terim terine
geceler bizim olmasın sabah

yaşadıklarım bir düş olsa da
yaşıyorum işte seni anılarımla
hapsettim kendimi yalnızlığa
göğüs geriyorum tek başıma acılarıma

hala geleceğini bekleyerek
gözlerim pencerelerde
sensiz yaşamın bir anlamı yok
toprak altında çürüyen bir ağaç gibiyim
içten içe her gün eriyorum

ya gel güldür beni
ya da al içimdeki seni
bakma artık yüzüme
vurma en zayıf yerimden
kaşıma yaramı yalanlarınla
alamam gözlerinden kendimi
depreşir içimdeki sensizlik yeniden
söyle yaşanır mı sevmeden...

Refik
20.05.2017
İstanbul