[

KARGA KRALLIĞI

ölmek üzere olan bir kargaya selam verdim gülhane’de
gürültülü gri bir asır geçirmişti.
cumhuriyet anıları, savaşlar, ihtilaller,
fermanlar...

’Yüzyıllık Yalnızlık’ dedi serçenin biri göğü öpen ağaçlardan
karga: gak! diyebildi sadece.
başka ses çıkmadı son bakışından.
mısırlar, günebakanlar, korkuluklar...
düşünüyordu genç günlerini kanatlarının
(dalıp giden gözlerinden görünüyordu uçtuğu sonsuz mavilik)

şimdi yaşlıydı yorgun kanatları
tüyleri ve anıları eski ve uzak bir hatırada ürperiyordu
renksiz gördüğü her şey; karga krallığıydı
siyah-beyaz bir hanedan,
insana dair ne varsa
darağacında sallanan..

elimde bir tüy var şimdi
siyah ve tek bir tüy
bu şiiri o tüyle yazıyorum!
(ben mi yaşlıya cumhuriyet mi daha genç?)
asırlarca hüküm süren krallar gibi ölür
yüzyıllık yalnızlıklarda kargalar...

Aylin Özer