yağmurlu bir İstanbul günü
ahmak ıslatırcasına
sığındığımız balıkçı barakasında
içtiğimiz çayın tadı da bir başka

hatırlattı bana
yaptığımız kahvaltıyı tahta masamızda
yapraklar arasından süzülen
yağmur damlacıkları gibi

bizi bize daha da yakınlaştıran
güzeldi seninle yağmurda yürümek
alnına konulan ıslak buselerle
seni seviyorum demek

işte öyle bir gün
olumsuz gidişe
bulutların isyanı sanki
kendinize gelin der gibi

olmasın bizi ayıran bu yağmur
yıkasın kirlenmişlikleri arındırsın
edemem seni yolcu
sallayamam arkandan el

biliyorum gideceksin
çayımızın son yudumunda
sadece dudak izlerin kalacak bardakta
belli belirsiz kal diyerek
seslenirim sana göz yaşlarımla

anlıyorum
yağmurla geldin yağmurla gideceksin
ben yine yalnız yine kimsesiz
sensizliği yaşayacağım kendimle
alışmıştım sana hem de çok
gitsen bile bir yanın benimle...




Refik
15.05.2017
İstanbul