Nerden estiğini kendi de bilmez
Bad-ı saba gibi perişansın sen
Kaçıp sinesine girsem dediğin
Dağ başları gibi pür dumansın sen

Bir göçün ardından her yaşlı gözde
Sılayı anlatan her harlı sözde
Hasretten tutuşup kavrulmuş özde
Ta derinden kopan bir amansın sen

Selamını alıp yare yetiren
Vakt’erişip bir ömürü bitiren
Yadı alıp dosta köye götüren
Umarsız yol gibi bin pişmansın sen

Çarpsa da kıyıya yürek hüznünü
Öpse de çağlayıp aşkla yüzünü
Alıp dosta götürse de sözünü
Irmağa sitemkar bir ummansın sen

Harcayıp sonra da ah vah ettiğin
Dünya durup sen çaresiz yittiğin
Bir eyvallah çekip uçup gittiğin
Ömür hanesinden bir zamansın sen

Kimi güce ilah gibi taparken
Bir ah duysa sağır gibi yaparken
Garip gören kimse yoldan saparken
İnsana sevdalı bir mihmansın sen

Sevgi bir cevhermiş oymuş tek gerçek
Bıraktın kendini serden geçerek
Doğru değil rivayeti seçerek
Hükümsüz kıldığın bir fermansın sen

Kimi altın başak kimi samansın
Aşk ateşi savrulan büyük harmansın
Dervişsin, Keşişsin ya da şamansın
Yarenin derdine bir dermansın sen