5
Yorum
7
Beğeni
5,0
Puan
1024
Okunma
buğulanmış camlar arkasında ben
baksam da görünen yok
sulietine bile hasretim
düşen her yağmur damlası
hatırlatır bana yaşananları
anlayamazsın ki
nerden bileceksin bendeki yürek yangınlarını
düşmeyince aşka
yok anlamı hayatın sensiz
tükendi artık dilimde kelimeler
söyleyecek bir sözüm yok
dilim lal oldu konuşamıyorum istesem de
oysa ne kadar mutluydum seninle
kırıldı cesaretim tükendi umutlarım
tek başıma kaldım
bu kadar kolay olmamalıydı
çekip gitmeler
vaz geçip nedensiz bitirmeler
hani seven göz görmezdi kusur
demek ki seninle son buluşmamız
yıkılışımın sessiz habercisiydi
tıpkı ölümün sessizce geldiği gibi
can bedenden çıkarken
önce ayaklardan başlarmış soğumaya
senin ki öylemi oldu be gülüm
önce gözlerin sonra sözlerinle öldürdün...
Refik
12.05.2017
İstanbul
5.0
100% (6)
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz