ne seni unuturum ne de gözlerini
yalanmış meğer her sözün
acılara gark ettin biçare yüreğimi
nerden bilirdim ki gözlerime bakarak
geri dönüşü olmayan yalanlar söyleyeceğini
aşkın gözü körmüş göremedim gerçekleri
oysa ölümüne sevmiştim seni
her gün yüreğimde çekiyorum özlemini
şimdi öyle bir haldeyim ki
gözyaşlarıyla uyuyup isyan çığlıklarıyla uyanıyorum
yaşattığın her acı da seni sevdim yine de
nefret ediyorum kendimden şu an
gözlerindeki yalanları göremediğim için
artık sana değil yüreğimi
gülüşlerimi bile emanet etmeyeceğim
en zayıf yerimden vurdun beni
uzaklaşıp giden saman yolu yıldızı gibi
aşkın büyüyor gönlümde
hüznüm oluyorsun son demim de
artık uçurtmalar uçmayacak eskisi gibi
içimdeki yangınlar yakmayacak beni
taşırım hasretin yükünü omuzlarımda
sen aşkımdan vaz geçme yeter ki
karışır hüzünlerim akan gözyaşlarıma
güneş gibi yaksanda içimi
gözümden boşalıyorsun yağmur damlası gibi
kaybettin beni mutlu musun şimdi
bilmedin bendeki yerini
haberin yokken öyle yaşamıştım ki seni
varlığından başka birşey görmedi gözüm
zordu senle olmak
suya yazı yazmak gibi
oysa ben seni yüreğime yazmıştım sevgili...


Refik
10.05.2017
İstanbul