Şimdi ne denizler koynunda nice dalgaları uyutur sessizce. Hayata dair ne varsa silip süpürmek ister gibi. Bağrı yanıktır denizin ve hıçkırıklarını ancak işini aşkla yapan denizciler duyar. Saklısı olmadığı gibi unuttukları da yoktur. Saniyesi saniyesine hatırlar ve hatırlatır kendini. Verilmiş ve verilecek olanlara bin şükür duası gibidir bu yüzden su sesi. Lakin insanlar hep arsızdır nankördür ve sabrı besleyip büyütmeyi uzun iş sayar. Tez canlılığı menfaate birde nikah kıymışsa dönüşü olmayan yola çoktan girmiş, giirdaplara anaforlara teslim olmuş demektir. Aradığı gözünün önündedir ama hırsı kör ettiği için baktığı yerde ne gördüğünü bile hatırlamaz anlamlandıramaz. Bu yüzden kişi kimliğinin aslının kişiliği olduğunu farketmez bile.

Hep cansın hep sabır şükür ve selamettle gelen ferahlık gibisin. İyi ki varsın dostdaşım. Her daim selam ve sevgimlesinizi.

İlk cümlenizle çok yerinde bir tesbitte bulunmuşsunuz. Teşekkür ediyorum. İnsanlar kendi hayat hikayelerinden tatmin olmayıp kendi masalını yazıp okumaya soyunurlar. Masalı oluşturduktan sonra ise gövde ve baş olarak kendilerini görürler. Bu da tatmin etmez onları ve bu defa da o gövde ve başa ayaklar, eller en önemlisi de kuyruk arayışına girerler. Çünkü, mimlidirler. Çünkü cesur görünen korkaklardır. Hep dost mavalı anlatıp buldukları el, ayak ve kuyrukları öne sürerler.

Çok iyi bilirler ki KİŞİ KENDİNDEN BİLİR İŞİ atasözü üstlerine cukkkkk oturur, isteseler de çıkarıp atamazlar. Hiç gam ve tasa etmezler çünkü: maşa varken ellerini yakmazlar. Bunun bir kul hakkı olduğu umurlarında değildir. Dost dediklerini öne sürerek yanlışlarına (masallarına ) ortak ettikleri kişilerinde günahı üstlerinde kalır bilirler ama bile bile ladestende geri durmazlar. Dedim ya umurlarında değil diye. Onlar için varsa yoksa ŞİŞİRİLMİŞ EGO ön plandadır. Aldıkları alkış ve şakşaklar önemlidir. Hel de sürekli sevgiden insan sevmekten dem vurup durmaları yok mu!!!!!!

Hayat işte. Hayatı bayatlatan insandır ve bir de kulp takarlar.

Değerli yorumunuz adına teşekkür ve saygılar.