Hayat, şarkılarını, her kulağa dinletir;
Kimine sevinç verir, kimine acı, hayat.
Mazlumların feryadı, yeri göğü inletir;
Vicdanları ağlatır; arşa yükselen feryat!

Bir yudum mutluluğa; muhtaç binlerce garip;
Arar sıcak bir yuva; bir gün içine girip.
Yorulduğu dertlerden, yüzünü bir çevirip;
Yaşamak isteyen var; bir an olsa da rahat!

Yoksulluk ve çileden, beli bükülenler var;
Kimi kader mahkûmu; dünyası hep dört duvar.
Karşılıksız sevenler, kalbinden aşkı kovar;
Kimde aramalıyız, bilmem kimde kabahat!

Bir yolunu bulup da, dönenler var köşeyi;
Boynu bükük garipler, arıyor hep neşeyi.
Belinde bir yük gibi; hisseden var her şeyi;
Acıyla kıvranana, çok uzağında sıhhat!

Bir yuvası yok diye, hep sokaklarda yatıp;
Keder dolu gönlüne, daha da keder katıp.
Elinden tutanlara, gel bunları anlatıp;
Zevk ve sefa sürenin, kulaklarını çınlat!

Mutluluğu paylaşıp, derde ortak olalım:
Umutsuz gönüllere, umut olup dolalım.
Barış, sevgi uğruna; gerekirse solalım;
Haydi! garip kullara, biz gerelim kol kanat!

Mahmut KILIÇOĞLU