Geçmişi düşünme geliyor ezilesi,
Mehmet’in olmamış, hiçbir zaman gecesi
Akif’in bitmemiş, ömür boyu çilesi,
İnan biz kimiz ki, sadece toz zerresi.

Sendika da açılır gönül penceresi.
Olmak istersin dağlarda, rüzgarın sesi,
Bazen de olursun sahilde, kum tanesi,
Hissedersin o zaman, aldığın nefesi.

Hiç durmaz çalışır, başkanıyla üyesi.
Onlarda ki tek aşk, hak arama gayesi.
Kibir yok hiçbirinde, er olma payesi,
Sonumuz hayr, birdir hepimizin kıblesi.

Gündüzler yetmez bize, az gelir akşamlar.
Memur Sen oldukça, inmez gökten bayraklar.
Engel olmadı bize, dağlar ve ırmaklar.
Dik duruşun adı, bizdeki sendikalar.

Bu öyle bir dava ki, sığmadı kabına,
Atıldı tohum, Anadolu’nun bağrına.
Artık ne yapsın bu dava anlamayana.
Zillete düşmediysen, baksan şu cihana.

Memur Sen’dir gör onurlu duruşun özü.
Doğruluk düsturumuz, biz söyleriz sözü.
Gaflete düşersek eğer dağlansın gözü.
Ali başkanla olmuşuz, memurun yüzü.

Bir üyenin vebali omuzlarımızda.
Gece gündüz yollarda, yatsa meydanlarda.
Gitmediğimiz bizim değil, topraklarda.
Akıbetimiz belli, akabe yollarda.

Araf a düşmem, cennet verseler dönemem.
Esaret bahçesinde gül, asla istemem.
Sonu cehennemmiş, namerde ser eğemem.
Özümüz doğruluk, batıla hak diyemem.
Sadık KARADEMİR