Sêvdâ çekiyordum, kötü solmuştu yüzüm yâr,
Ben âş-k_ına yandım da, yanıp durdu gönül yâr,
Ey cân seni gördüm de, vuruldum sana nîgâr.
Yangın yeri olmuştu bu gönül ! sevd-â_ilen yâr

Bir sevdaya düştüm, seni gördüm de baharda.
Bir tatlı huzur , bulmaya geldim de şafakta,
Dert çekti gönül , âşkla yanardım da hazanda.
Çok çekti de gönlüm, niye sevmez bilemezdim.

Ey yâ-r_ aşığım ben, seni gördüm de giderken,
Ağlar sana yangın şu gözüm, sevdalınım ben,
Yangın yeri gönlüm, seni sevmiş de yanarken,
Bitmez bu zulümler niye, sevmek bana çok mu?

Sevmez mi gönül yoksa benim gönlümü söyle,
Hicran dolu kalbimdeki sensin, niye böyle,
Hep zul-m_ e diyorsun bana sevmek bu mu söyle,
Yangın yeri gönlüm, sana vurgun yanıyor hep ;

Mef‘ûlü/ Mefâ‘îlü/ Mefâ‘îlü/ Fe‘ûlün.

A.Yüksel Şanlı er
Nisan 2008-04-28