bıktım yalan sözlerinden
bitmek bilmez hakaretlerinden
tiksiniyorum iğrenç yüzünden
anlamazsın halimden
sahi kimsin sen sen kimsin

ne varsa senden bende kalan
senin sandığın her ne ise
sorma itirazım yok
doldur heybene al çek git
yeter ki
çıkma karşıma
görmesin gözlerim seni
duymasın kulaklarım sesini

gurur duyduğun aşkın vardı
bir de oturmuş kişiliğin
öyle derdin kendini ifadende
görüldü gerçek yüzün
iğne kendine battığında
kin ve nefret her yanında

uzat ellerini aç avuçlarını
bir avucuna sevgini
diğerine küfrünü bıraktım
dilediğin gibi kullan tepe tepe
kalmasın senden bir iz
kapat şimdi sımsıkı avuçlarını
düşürmeden bir yerlere uzaklaş
koşarcasına git bakmadan arkana

yanılıp da arama
özledim de deme
yakışmaz şanına
özür de dileme
artık yoksun bende

suskunluğum korkumdan değil
sanma bildiklerini bilmiyorum
benim de vardır söyleceklerim
kelime haznem de kıt değil
bulurum sana senin dilinden
getirme beni o çizgiye
tut çeneni kıs kuyruğunu
haddini bil otur yerinde...




Refik
02.05.2017
İstanbul