Kardeş...
Hele bir bak.
Ne söyleyeceğim sana..!
İnan....
Ben severim seni..

Senki...!
İçim yanıyor diyorsan,
Acılar içinde..
Sefaleti yaşayan milyonlara..
Göçük altlarında,mayın tarlalarında,
Kolunu bacağını bırakanlara...

Senki..
Bir lokma dertsiz ekmek uğrana,
Yollara düşüp,o azgın denizlerde boğulup,kaybolanlara,
"İçim yanıyor..
Bazen utanıyorum insan olduğuma..." diyebiliyorsan..!

Senki.
Şengal´deki,
Pazarlarda satılan ezidi kızları,kadınları
Tecavüze uğrayanları..
Hunharca öldürülenleri,
Unutmadım,unutamam diyorsan..

Ve sebep olanları,yapanları,
Lanetleyip,kınıyorsan..!

Senki..
Bu vatan uğruna,
Bayrak uğruna,namus uğruna,
Çanakkale´de,Yemen´de,Sarıkamış´ta,
Omuz omuza,çarpışarak
Şehit olup,
Koyun koyuna yatan,
Senin atanı,benim atamı,
Unutmadım,unutamam diyorsan..!

Senki...
Pusularda,kalleş mayınlarda,
Şehit düşen,gazi olan kahramanları
Unutmadım,unutamam diyorsan..!

Ben...
Severim seni.
Hemde deliler gibi.
Yere göğe sığdıramam,
Ruhum gibi,özüm gibi,kendim gibi..!

Eğerki sen..
Alnımızın akı,yüzümüzün pakı,
O yücelerden yüce şanlı Bayrağımızı.
Her gördüğünde atalarınla,bayrağınla gururlanıyorsan.
Ve İstiklal marşımızı, coşkuyla yüreğinden haykırıyorsan.

Mevlana ´yı..
Yunus Emre´yi,Aşık Veysel´i,
Nazım Hikmet´i vede..Ahmet Kaya´yı,
Okuyup,dinliyorsan...

Sen...
Irkından,dilinden,dininden sebep,
Hiç kimseye kin duyup,
Düşmanlık gütmüyorsan...!

Ve sen...
Tarihin kan damlayan sayfalarını,
Her açtığında..
Katledilen,milyonlarca insana,
İçim yanıyor,ben ağlıyorum diyorsan..!

Ben...
Severim seni..
Hemde deliler gibi.
Kardeş gibi,anam gibi,babam gibi,bacı gibi,
Severim seni,
Hemde bitip tükenesiye..
Deliler gibi..Ölesiye...Ölesiye...! ! !

Mahmut M. Özdemir