An her perdesini kapattığında
Halin terennümlerini bir bir sahneliyordu

Senaryo bir hüküm olarak netti
Figüranlar maharetiyle sahnede yer almışlar

Nasıl oynayacaklarının telaşındaydı
Zira tercihleri bizzat konumlarını netleştireceklerdi

Sanat yönetmenleri halin dirliği
Aşk iksirinin zindeliğinden nispeten habersizlerdi

Onların derdi beğenilmek ve gişe hâsılatı
Konusunda rakiplerini geçerek zamanla marka olmaktı

Oyuncular sahne alırken en çok
Yönetmenden çekindikleri için ürperti yaşıyorlardı

Elbette ki kameralarda olacaktı
Reklâm payesinden destekleyici devrede bulunacaktı

Peki, izleyenlere ne anlatılacaktı
Geçmiş zamanı yeniden farklı açılardan anlatacaklardı

Lakin bu zaman, zaman içinde kalan
Bu manada anlamlaşan insan hakikati saf dışı kalacaktı

Anlar içinde yaşanan kalanlarda anılar
Sanat adına, günlerce ekranlarda zikredilerek sunulacaktı

Ne rollerin oynandığı o ölmeyecek anlar
Ve nede zamanı hakkıyla anlamayan sadece alkış tutanlar

Benzer alışkanlıklarını nakarat halinde
Cenaze merasimlerinde de bir haşyet yaşamadan yaparlar

Aslında asırlarca sinelerine ekilen tohumla
Dini hasletlerin sanatın içine asla sokulamamağını biliyorlardı

Ya töre cinayetleri, dinmeyen kan davaları
Yâda illegal olarak yaşanan, yasakları hiçe sayan asi aşklardır

Asliyetinde ana tema insan ve zaman
Anların içinde oynanan oyunlar, anı ve zamanı insan çehresinden

Ruhun zafiyetinden, vicdanların rikkatinden
Anlata bilmeyi başarmış olsalardı işte o vakit sanat zirve yapardı

Tarafgirliğin hırlığında tokuşturulan kadehler
Zamanın içinde esrar perdesini aralamayan anlara bigane kalacaktır

Aşk sadece keyfin birliğinde, uçkurların lekelerinde nameyle anılacaktır…