Acıyı yatıştıran gülüşlerin dudak kıvrımlarında,
Çözdüğün saçların tel tel düşlerime bağlı,
İçime akıttığın her sevgi sözcüğün soluğumda,
Tanrının yanıma uğramadığı bir anda,
Tenini yalayıp bana ulaşan rüzgarın,
Bedenime karışıp beni yeniden yaratmakta.

Şimdi ben bu sislerin arasından nasıl sıyrılacağım,
Bundan böyle hiçliğin hükmünü sürdüremem,
Anlamsızlıklara anlam yüklemeye çalışıyorum,
Tiril tiril titretirken ciğerime işleyen rüzgarın,
Tırnaklarımla sana gelecek tüneller kazıyorum.

Sen olmayınca yaşam iyi durmuyor üzerimde,
Kutsal bir ikon gibi sol göğsümde dudak izin,
Laf dinletemiyorum ıssızlığıma,
Kalabalıkların gürültüsünde.

Nesneler bir giyiniyor bir soyunuyor göz ucumda,
Dikişleri atıyor yaşam elbisemin,
Ne zaman yüzümde yüzün belirse,
Okşamak için aranıyor ellerim.

Sebebim sensin, göçmen kuşlar gibiyim,
Çözülmese kolların iki de bir boynumdan,
Böyle yarım yamalak kalmayacak umutlarım.


Esel Arslan
2008-Ankara