İstanbul bir cennet gözümde
seni yaşatır içimde
seyrediyorum yedi tepenin en yükseğinde
hafif bir meltem esintisinde
romantik bir müzik eşliğinde
sen olmasan da hayalin gözlerimde

yoksun ki
yaşamak çok zor bu koca şehirde
bilmiyorum nerdesin hangi yaban gönülde
bir çarşaf gibi örtmüş mehtap marmarayı
yokomozlar göz kırpıp konuşuyor fısıldaşarak
masallarda ki deniz kızı ol yaklaşarak
ikimiz de tutalım bir dilek
belki bir gün gerçekleşir diyerek

hep bir koşturmaca olur bu saatler de
kimi evine götüreceği ekmeğin derdinde
kimi de geç kakmıştır gideceği yere
oysa
ben seninle sensiz
yudumlarken piyer lotide kahvemi
sen benden habersiz kendi aleminde
kaçırıyorum gözlerimi çevredekilerden
sorgulayan meraklı bakışlardan
ah be İstanbul
bu kaçıncı kezdir ağlatışın
yalnızlıklar da kayboluşum
seviyorum seni yine de her halinle
ben seni terk etsem de sen etmeyeceksin...




Refik
27.04.2017
İstanbul