Öldürdün ruhumu değip ovanda...
Kuruttun yeşili, al koymadın ki.
Eğlenmez sayende arı kovanda..
Ezdin petekleri bal koymadın ki.

Düştü aşağıya küfle barıştı,
Onlar bir birini sevdi sarıştı,
Gazel oldu işte yere karıştı...
Ağacımda tek bir dal koymadın ki.

Marifetin bu mu asil bir köktün ?
Beni mutluluktan sevinçten söktün !
Yaktın küllerimi çukura döktün...
kalkıp doğrulacak hal koymadın ki.

Benim için sen ne güzel hevestin !
Meltemken poyraza dönüşüp estin !
Kör bıçakla dilim kökünden kestin...
Ona da razıydım lal koymadın ki.

Saptın patikaya yolu şaşırdın,
Merhem ol dedikçe yaram kaşırdın !
Yedin hepisini aldın aşırdın...
Bende servet, para, mal koymadın ki.

Kaçar kederleri boşar diyerek,
Irmağa bent oldun coşar diyerek,
Sürüp hedefine koşar diyerek...
Atın ayağında nal koymadın ki.

Sözünde durmayan inat katırdın,
Devirdin ömrümü yana yatırdın !
Sen engin denizde teknem batırdın...
Bir kayık, filika, sal koymadın ki.

Cumali ben sana köleydim köle !
İstedin genç yaşta ah çekip öle !
Yansın diye attın sen kızgın çöle...
Soydun bedenimi şal koymadın ki.