Hayat insanlara ne kadar da acımasız
Savaşlar ne kadar yoksul ve çaresiz
Ağıtlarla süslenen destanlar
Bir çoğu çocuk, toprağa sarılmış insanlar
Başım öne eğiliyor, utanıyorum

Mutluluğu hak etmeyecek ne yapmışlar
Oturmuş düşünürken,
Bazı soysuzların rant kavgası
Gözümün önünden geçen çığlıklar
Artık yeterdiyen haykırışlarım
Tükenmişliğimin verdiği utanç
Başım öne eğiliyor utanıyorum

Zaman merdivenlerini tırmanan insanlar
Televiyon kanallarının yönlendirdiği bizler
O cicili, bicili elbiseler içindeki onlar

Bize neyi anlatıyor
Oturmuş düşünürken,
Ansızın her taraf kan revan
Boyaya batmışcasına, ıslak yapışkan
Savaşı yansıtıyor, yeter diyen haykırışlarım
Tükenmişliğin verdiği utanç
Başım öne eğiliyor, utanıyorum

Savaşlar olmasın diliyorum, tüm kalbimle
Ve haykırıyorum yeter
Utandım,utanıyorum..

12.12.2006 Ant.

Orhan Eren Uncu