itiraf etme sevdiğini
tek kendin bilsen dahi bu bana yeterli,
dum dum kurşunuyla vurulmuş yüreğim
ona bile razı,
neylesin
çaresizlikten kıvranırken...

derdi kervan yaptım
kahırlara inat,
diz çökmüş
olsada yarınlar,
zem zem suyunla yıkanmadı
ki
şu
zaman,
arınsın geçmişinden tazelensin yeniden...

gül bahçesinden gül toplamak
isterdim aslında,
hüznü yasa
terk ederek
kanatlanıp
uçmak
bohçalamak güneşi
güzelliklerle kucaklaşırken...

ama nerde,
bu bir hiçe kurban olunmak galiba
ters yönden esen rüzgarlarda
çark paslansa ne
ne gezer
bu
saatten sonra,
ne bir gelen olacak nede bir giden...

ah bir de fısıldasan kulağıma
o
iki kelimeyi,
dünyanın bir cennete dönüşmesi
mucize gibi olmaz
olur ta kendisi
hayal misali,
yalana
bir çerçeve yaptım
içinde sen dışında ise yine ben...

gözler dalmış göçüyor çok uzaklara
bir teselli arıyor
yokluklarda,
bildiğim tek şey
sevmek en güzel dua
düşmiyecek hiç bir vakit
ne
dilimden ismin
nede yürekten sevgin
ararken bakışlar yanarken hasretinlen...

(Berlin,15.04.2017)

Talat Özgen