‘Kötü huylarımı bağladım.’dedi kadın ,
Kocasının ‘ne yaptın?’ sorusuna .

Başını büyük bir örtü ile kapatmıştı .
Hacı olduğu bir bakışta anlaşılıyordu .
Yaptığı şey ise cahilceydi ,
Büyük bir günaha girmişti .
O da çevreye ayak uydurarak
Yoldaki bir ağaç dalına bez bağladı .
Bunun büyük bir günah olduğunu ,
Ciddiyetle ısrarı halinde imanı yok edeceğini ,
Anlaşılan hesap edemiyordu kadın .

Ona göre herkesin yaptığı doğruydu ,
Kendisi de onlardan birisi idi .
Neden olmasındı? Belki de kötü huylarından kurtulacaktı .
Ne gaflet ,ne gaflet!

Kocası ,’çöz o bezi’ dedi .Kadın çözmedi .
Nasıl kızdı adam ,gelip kendisi çözdü .
Bir de çıkıştı karısına üstelik .
‘Hacı ,bize böyle mi öğrettiler ,
Böyle mi öğütlediler?’ diyerek .

Neden böyle oluyor ,diye düşündüm ,
Cevabı ‘bilmezlik’ diye geldi .
Okumak bütün bunlara çözümdü .
Ama toplum olarak biz
Az okur çok konuşurduk .
Bilmezdik ‘Çok konuşan çok yanılırdı .’
Ata sözlerimizden bile haberimiz yoktu .

Bilmezdik yüce Allah’ın niye verdiğini
Bir mahpus dil ile iki serbest gözümüzü .
En kötü huyumuz bu idi bizim ,
İlk önce bunu yenmeliydik .