MARAŞ’TA PARKTA OLMAK *
 
Parktayım bu gün.
Bahar mı geldi ne?
Güneş ısıtıyor sırtımı.
Ağaçlar hazırlanmış,
Açıvermek için tomurcuklarını,
İzin bekliyor güneşten,
Çimenler yakalamış yeşili çoktan.
 
Her tarafta çocuklar oynuyor.
Sevsinler gürültülerini!
Şu küfrü terk etseler keşke,
Kırmasalar salıncakları, kaydırakları,
Atmasalar çöpleri, poşetleri şuraya buraya…

Analar, babalar sınıfta kaldı,
Öğretmenler de.
Belediyeyi de say,
Tuvaletleri unutmuş.
Bir tane var koca parkta.
Girebilene aşk olsun!
Bedava diye pislik diz boyu.
Koysalar kapısına bir görevli,
Kalıbımı basarım;
Ücretine itiraz etmez kimse.

Gümbür gümbür çim makinaları çalışıyor,
Park tıka basa insan doluyken.
Farkında değiller
Rahatsızlık verdiklerinin.

Köşede imtiyazlı bir restoran.
Yolları parsellemiş,
Özel mülküm diyor,
Müşterilerine tahsisliymiş.
Halk yine yayan,
Habire anons!
Bas bas bağırıyor camiye ait hoparlörler.
“Arabanızı çekin!”
Böyle buyuruyor restoran işleticisi.
İmtiyazlı,
Belki de yandaş…
 
Ömer Adar-2017