Çapağında gizli sanrılar,
Tanrı gülüşlü adamların sancağında
Uçuşmakta sayısız kelam.
Az sonra tüysıklet zamandan aşıracağım geceyi,
Üstüne verecek eskici sattığım acıların,
Üstü kalsın dememi beklese de
Haz etmeyeceğim bu pazarlıktan:
Altı üstü acı, dese de adam.

Damsız yalnızlığın maktulüyüm,
Damlayan yasların izini sürerken,
Yaşlarını çaldığım o yaşlı kadının
En derin yasıyım yine makamsız bir yalnızlık,
Dercesine düş bekçisi ahir zaman
Bir de yalın zehriyim düşlerimi öldürdüğüm.
Zamanım dar, be Leyla, diyen Mecnun’unun yalancısıyım:
Kat kat badana yapan kadınların simli gözyaşıyım
Ve sürmediğim rujların kara lekesi
Ya da kırmızıya çalan gülüşlerin bekçisi
Bir rimel tadındayım.

Noksanım doğmadığım;
Aynıyım aslında doğduğum günün yüzü suyu hürmetine
Sadece günahlarım fazla her ölümlü gibi,
Tutuklusuyum deli aşkların,
Delirdiğimin kanıtı işte düştüğüm her aşkın
Tek sanığı.

Hey, sen kadın, diyen savcının baş tacı bir ölüyüm;
Ölümüne sevip
Yeniden dirilmeyi unuttuğum bir sabahın da
Müridi iken Tanrısal gülüşleri iblisin.
Ne o, sen de mi kovuldun cennetten,
Demesini bekliyorum
Bir de saf tutan o saf umutlarım.

Kara tahtanın en saygın lekesiyim;
Metazori sevdaların tatlısı keşkül tadında olsa keşke
Hayat bir de sağalttığım dünlerin kıyımına
Kim dur diyecek, demelerin de müsebbibi:
Yorgun tayfasıyım anlayacağın, o yaşamadığım hayatın.
Teyelliyorum dünle bu günü
Bir de sırıtmasa şu yarın denen düş yeli.

Hadi, oradan nezdinde yoklamamı alıyor Tanrı;
Ben ki varlıkla yokluğun arasında bir döngü;
Gidip gidip dönemediğim uzak ülkelerin
En yüzsüz turisti;
Bir elimde pusula
Diğerinde reçetesi aşk denen yangının;
Kadim dostlarımla beraber gömün beni
Dememi asla beklemeyin:
Onlar çoktan sıvıştı düşlerimden.
Dün demeyi isterdim lakin
Dünümde de yokmuş kin besleyen neferleri
Yorgun yüreğimin.
Ah ki ben;
Döngünün kayıp çocuğu;
Resmeden yine ve sadece Tanrı;
Ellerimden kayıp düşen pervasızlığı
Islah etmesini dilediğim mürşit gölgem,
Kambersiz düğünlerden hepten kovulmuş
Şu çocuk lehçem
Bir de uydurduğum masallardan arakladığım
Sevdalı kahramanlarım;
Yine beni benden eden.

Ne o vakit çok mu geç?
Mutluluğa pervane bir ölümlü için,
Ismarladığım ne ise artık düşsün peşime
Ha bir de tınısı şu melun şiirin,
Bari bunu çok görmeyin.