//.. Sen..
İmgeler arasında,
Şiir şiir..
Düşlerini,hayallerini yaşayan,
Hayat dolu,sevimli bir virgül..

Ben se;
Adı çoktan musalla taşına kazınmış.
Elde,
Sadece son sayfası kalmış,
Hüzün dolu bir öykünün,son noktasıyım..! ...//

Demiştim ama..!

Ürkek bir serçe gibi de olsa..
Yine de gel sen,
Sokuluver,sol yanıma...!

Baktığın her yerde,
Söylediğin her sözde,
Dolaştığın her şiirin hecelerinde
Unutma n’olursun..
İliştir beni de bir kenara..
Gitmek istediğinde,belki dur derim sana

Nokta gibi..!

İnan..
Ben razıyım,
Aldığın her nefesde,
Hücrelerinin derinliklerinde kaybolmaya.!
Sen gittiğim yol,tuttuğum dal,
Kurduğum hayal ol...
Ben razıyım,
Senin yüreğinde,
Seni sessizce yaşamaya..

Demiştim ya..!

Ne yazıkki..
Boşaltılar içimi.
Duygularımı,gururumu,
Ayırdılar beni,
İçimdeki benliğimden..

Ve ben utanıyorum.
Kaderime boyun büktüğüm için,
Kendimden.!

Hani hep derdin ya;
En sevdiğim şey,kendimle konuşmak.

İşte ben de seni, sana bırakıyorum.
Ve ben artık..
İsmimin kazındığı,
O menzile doğru yola çıkıyorum.

Ebediyyen susuyorum..!



09.04.2017 / Berlin / Mahmut M. Özdemir