görkem ve ışığı arıyorsun ey kerem
kuruyan gövdeye yabancı dallar aşılanmaz
yaban uzak şiirler okuma
sırtına kambur kondurduğumuz yaşamlardayız
dağınık efsanelerdeyiz
kor yangınlarda
sözcüklerin gücünü taşıyoruz

kerem yaktı külünü kor sevdaların
karıştılar birlikte kuşlara boranlara
dağlara ve taşlara
tatlı bir masal gibi akıyor murat suyu
yaldızlı gecelerde düğmele göğsünü
dehlizlerde yitip gidiyoruz nasıl olsa
gümüş aynalarda ırmaklar eskitir yüzünü
yelkenli gemiler değil çöller çağırıyor ikimizi
yel değirmenlerine geçmez sözün
kerem kor
kerem ulu yangın
aslı manastırların yalnızlığı
çözülmüyor
şafak sökerken sevdanın
büyülü gömleğinin düğmeleri


yar yoluna ölen türkülerin olmadı
turnalar yağmurlar getirir
saçları sümbül baharı sevgili
tarayıp düzdüğün hüzün gözlerin midir
sevda ezelden beri yanıp korlaşan kül müdür
bu dağların karı erimez bekleme vuslatı
servirevanım turnaların kanatlarında gördüm düşünü
kerem kor
kerem ulu yangın
aslı halep zindanında kül
cevahir koynunda
kanayan yaralar


Ömriye KARATAŞ
06.04.2017