" ey gözlerinin mermisiyle vurulduğum , yüzümdeki kavgalar senin eserin "






belli ki şaşmış bakışlarının terazisi
ve iki dudak arasına kurulmuş ruhumun infâzı
belli ki alınmış yokluğumun boy abdesti
yıkanmış gün/ahlarım her biri mâbedimdi


dibeni görmüş bir hikâyenin
katıksız yazılan kelâmi yoklar dizlerimi
dermân yaradana sığınmaktan geçerken
liman yine gözlerini kıyı seçmişti


imtihanın karanlık odalarına çöken kâbus
çemberi daralmış uykusuyla asılır kirpiklerime
zaman saate
gece yastığa haram sayılır

bir sesim yerde
bir sesim gökte
kan kırmızısı gölgeler kundaklar sancılarımı


makasın sivri uçunda bileylenmiş sözleri alıp
kanatıyorum kendime
içimin duvarlarını çevirmiş hüzünle helâlleşip
tükürüyorum geçmişi geleceği


balıkçının oltasına takılan güneşse
batık şehrin yatağı olan suratını , dalgasıyla boğuşan denizin sonsuzluğuyla tamamlar
doğum en başından başlar




ve siyah bir iplik diker sökükleri !




06/04/2017
eMİNeYZAMAN
09;34