Güvendim herkesin tatlı sözüne,
Tamamı yalancı çıktı neyleyim!
Mülayim göründü onlar gözüne,
Bu gönlümü kökten yıktı neyleyim!

Yerine gelmiyor verilen sözler,
Yine de bir dostu arıyor gözler,
Garip gönlüm doğru sözleri özler,
Artık boş sözlerden bıktı neyleyim!

Dost diye sır verdim yaydı herkese,
Sanki sam yelidir bağrıma ese,
Kulak verdim onlardan gelen sese,
Kor ateşe atıp yaktı neyleyim!

Kendini görünce hep kaf dağında,
Çiçek açmıyor ki gönül bağında,
Lezzet mi var, ayranında, yağında,
Ömrünce bize hor baktı neyleyim!

Görünce bunları şükret haline,
Kapılma kimsenin boş hayaline,
Yazdıklarım döndü duygu seline,
Gönlüm Hak yoluna aktı neyleyim!

Ömrümce tersine dönünce bahtım,
Bitmedi dilimde bir türlü ahtım,
Viran oldu viran bu gönül tahtım,
Felek çakmağını çaktı neyleyim!

Feleğe seslendim çıkmadı sesim,
Yaşamaya kalmadı bir hevesim,
Dertli görmedi ki güzel bir resim,
Dertleri peşime taktı neyleyim!

Erdemli-29.03.2017 Çarşamba
Cafer AKSAY