Ezan hiç susmamalıydı
Onu okuyan vecdine kanarak yanmalıydı
Bir inşirah ve iştiyak içinde akıllara ibret bırakmalıydı
Alışa gelmişin dışında, teganni ye bulaşmadan sunulmalıydı
Hafız veya hoca kelamı kadirin lisanına müdrik olarak okumaya başlamalıydı
Onun dört başı mamur hikayesini ruhunda, gönlünde hissederek okumanın feyzini yaşatmalıydı
Ezanı yasaklayan veya onun okunmasına tahammülü kalmayan her kimse kulaklarını kapatsa bile vicdanını karatmamalıydı

Ben...
Ahu gözü neyleyim
Şuuru olmayan akla mı kefilim
Her yanda salkım saçak dolaşan edepsize ne deyim
Neyzenin segah ve hüseyni makamında üflediği besteleri dinleyim
Bestekar ve hoca olan Rakım Erkutlunun bir birinden güzel bestelerini şerh edeyim
Nedir bu hüznü, hicranı, sitemi, aşka, sevdaya olan kelamı bir hoş seda olarak terennüm ederek nefesleneyim

Benim...
Ruhum için
Ne Şirinsin, ne de Aslı
Bir bak perişan halim ne kadar zavallı
Ruhu kanatlandıran marifettir, hikmettir ey yabancı
İrfan, ihlas olmazsa bir dimağda, hakikat ve hak ona ne kadar yabancı
Ne saki ve ne de hancı, baki değildir hiç bir arzu,fani için adanan her akıl ve irade ancak kendine kendine kıyar ey avutan falcı

Yine...
Susmuş geceler
Her manzuma anlam katar heceler
Ah boğazda düğümlenen, sır olan kelimeler
Bir ömrün kitabını yazdıran sevinçler, hüzünler, dertler
Ey ruhuma ağyar olan kimseler, göçüp gidiyor bak kimsesizler

Mustafa Cilasun