korkuyla uyandı çocuk uykusundan
kabus değildi gördüğü
güzel bir rüyaydı
anlayamadı
korkacak ne vardı
ağladı
usulca değil
hıçkıra hıçkıra ağladı
şiirli rüyalar görmeye alışık değil miydi neydi
çocuk yine anlayamadı
kulağına fısıldadığı çocuğun
sanki efsunlu bir duaydı
çocuk o tılsımı yine anlayamadı
ilk değildi bu çocuğun gördüğü
belki de son rüyaydı
sonra kapı aralandı
annesi değildi gelen
kapıdan görünen gerçek bir rüyaydı
çocuk yeniden mi uyumuştu
yoksa rüya değil miydi gördüğü
çocuk bunu da anlayamadı
rüya dizlerinde salladı çocuğu
başını okşadı
çocuk ağlamak istedi
ağlayamadı
dökseydi eğer çocuk
sevinç gözyaşları dökecekti
çocuk rüyanın dizlerinde büyüdü
rüyaysa çocuğun yüreğinde
çocuk mu rüyaya karıştı rüya mı çocuğa
çocuk bunu da anlayamadı
rüya anlamış mıydı çocuğunun anlayayamadığını
bunu kimse anlayamadı
çocuk yine aynı rüyayla uyandı uykusundan sayısız
ama hiç ağlayamadı
güldü çocuk
kahkaha attı
sonra döküldü gözlerinden
sevinç gözyaşı
rüyanın yüreğine döküldü sonra
rüya sakladı
çocuk sonra herşeyi anladı
sonra rüya anladı
herşeyi
çocuğa ait ne varsa
sonra kayboldular
bir daha gören olmadı
ne rüyayı ne çocuğu
sonraları bir türkü tutturdular ardlarından
türküyü kimse anlayamadı
çocuk rüyaydı oysa
rüyaysa çocuk
kimseler bu tılsımı hala anlayamadı..