Geçse de köhne ömür dört duvar arasında,
Gönül ufkumda özgür esen bir yel olurum.
Vatan olsun, yâr olsun, içime aşk düşünce
Duygularım coşar da, çağlayan sel olurum.

Dert olur, silemezsem garibin göz yaşını.
Sevgiyle, merhametle kotararak aşını
Sevgiye hasret kalmış bir öksüzün başını
Yüreğimle, beynimle okşayan el olurum.

Eğer bir gün bilerek doğru yoldan çıkarsam,
Bir yardım dileyene, kulağımı tıkarsam,
Büyüklük taslayarak bir gönülü yıkarsam
İşte, o zaman yanar, biterim, kül olurum.

Sevmek en güzel duygu, beni hep mutlu eden
Bir kez aşka düşünce, her şey değişir birden
Safi sevgi kesilir, sanki kaybolur beden,
Sevdiğimin elinde bir demet gül olurum.

Sevgi Allah vergisi, bana bahşeden Hak’sa
Benim hazinemdir o, zenginim bende çoksa...
Sevgi benim can suyum, içimde sevgi yoksa
Yüreği kumla dolu, cansız bir çöl olurum.

Sevginin insan için değerine erince,
Ufukta sevgi dolu bulutları görünce,
Hemen altına koşup, damlaları derince
Damla damla sevgiden, koca bir göl olurum.

Şiirlerimde duygu, yürektendir, gerçektir.
Her şiir, pembe, sarı, renk renk açmış çiçektir.
Ömrümün son mevsimi, onlarla geçecektir;
Canlı çiçekler vermiş, kuru bir dal olurum...

Kibir tanımam ama, değerimdir onurum,
Haksıza isyan eder, haktan yana dururum.
Ne aşka, ne güçlüye köle olmaz gururum,
Yalnız Yaratanıma, Allah’a kul olurum.

Ünal Beşkese