O...
Hakkıyla
Anlaşılmamış
Yazdığı, anlattığı için dışlanmıştı
Dini ve milli hassasiyetini gizlemeyen vakardı
Simsarların, riyakarların, nifakçıların en bariz hasmıydı
Dur durak bilmedi, cemiyet hayatında milletin düştüğü durumu anlattı
Cami kürsülerinden, cuma hutbelerinden miskinliğe, acziyete, atalete haykırdı
O öyle edep ve tevazu ehli bir insandı ki kıt kanat geçinmesine rağmen davasına adanmıştı
Ne mebusluk, ne şairlik, ne yazarlık bakımından hakkı o zamanlar teslim edilmemiş olan münevver bir akıldı
Hele zorunlu olarak Mısıra gidişi, hasretin, firkatin en hüzünlü dünyasında ve hasta yatağında tek başınaydı
Yeniden İstanbul’a dönüşünde içinde garip bir hüzün vardı, yalnızlığın en bıçkın zamanlarında ki suskunlukta hicrandı
İstanbul’a gelinde gözlerinden yaş boşaldı, hiç kimseler yok zannederken, onu karşılamaya gelenler yüreğinde derin bahtiyarlık yaşatmıştı

Gemi...
Henüz ayrılmıştı
Özleme, hasrete dair adımdı
Firkatin her lahzasında fırtınalar yakındı
Gözlerden boşalan yaş melale yazdıran dramdı
Gitmek, mecburiyet hissetmek, ati adına ümitlenmek adına farktı
Deryalar aşıldıkça, balıklar çırpındıkça, kuşlar kanat çırptıkça içimiz ısınırdı
Garipler, yetimler diyarına gider gibiydik, içimiz titrerken, duygularımız kabarırken yalnızlık kitabı bir başka yazılırdı

Aniden...
Onunla karşılaştım
Ne yapacağımı şaşırmıştım
Gözlerinden akan yaşı görünce dayanamadım
Bir müddet arkasından sessizce baktım, çare aradım
Neden ağlıyordu, perişan vaziyette, önüne bakarak adımlıyordu soramadım
Arkasından koşarak gelen bir kadına rastladım, ona sesleniyordu o duymuyordu, kadına sormaktan geri duramadım
Babası vefat etmiş, kocası zaten çok uzaklara gitmiş, her şeyden habersizmiş, çocuğunu da zaten geçen yıl trafik kazasına kaybetmiş o an içimde derin bir acı hissettim fakat yine de uzaktan baktım

Mustafa Cilasun