Yüklenmiş yalnızlığı katran karası gecem
Yönümü kaybetmişim ram ediyor duygular
Kalemim dert döküyor hüzün dolu her hecem
Yüreğimden damlıyor tükenmeyen kaygılar


Gönlümün mabedinde sefa sürüyor acı
Elimdeki sigaram tükenmeyen tek azık
Sol yanımda dinmeyen akıl almaz bir sancı
Gölgem bile halimden bizar oldu ne yazık


Odamda bir başıma kapalı tüm perdeler
Bulut olmuş gözlerim boşalacak eminim
Ne ay var ne de yıldız görmüyorum nerdeler
Ayaklarım boşlukta ve çok kaygan zeminim


İçerimde apansız fırtınalar kopuyor
Yüreğime vurdukça ne çare üşüyorum
Hayal alemindeyim gam alnımdan öpüyor
Aşk denen bir kapanın içine düşüyorum


Gel gör ki yaşasam da ölüden yok bir farkım
Umut uzaklaşırken tükeniyor cesaret
Anlatsam da ne fayda kalbe geçmiyor erkim
Şafağı dileniyor gönlümdeki esaret

Murat Gökçe Karsî
20.03.2017