Âşık Veysel ve Tayfun Talipoğlu için...
................................

21 Mart 1973
Ölüm haberini veriyorlardı Âşık Veysel’in
Muş-Bulanık-Karaağıl’da
Tezekle ısınıp paltomla yattığım
Soğuk odamda
Yeni aldığım
Ön camı kırık
Kondor marka radyomda
Çıkmıştı “iki kapılı bir han”ın
Son kapısından
Kavuşmuştu
“Sadık yâr”i kara toprağa

Yedi yaşında gözleri görmese de çiçekten
Bilmese de okuma yazmayı
Elinde sazı, dilinde avazıyla
Halk bilgesiydi Veysel
Bir yıl önce ölümünden
Hacıbektaş şenliklerine gelmişti
Türkülerini dinletecekti
“Ben gidersem sen kal dünyada” dediği
Sazının telinden
Koluna girerek getirdiler sahneye
Oturttular bir sandalyeye
Meydan tıklım tıklım, kimsede çıt yok
Bir grup genç slogan atıyor
Başka halk ozanları lehine
Çok üzülmüştü Veysel
Şimdi aklımda yok
Susunca bu kendini bilmez gençler
Bir fıkra anlattı Veysel
Sonunu şöyle bitirdi:
“Benim gibi imamın böyle cemaati olur”
Çaldı, söyledi
Kimsede tık yok, alkıştan başka
Bu halk bilgesi ne de güzel ders vermişti
Kendini bilmezlere
O yaşta
………………….
Bir can daha gitti
Veysel’den kırk dört yıl sonra
Aynı günde
Bu sefer camı kırık radyodan değil
Televizyondan aldım haberi
“Bam teli” koptu yüreğimizin
Nasıl da nefessiz, heyecanla izlerdik
Yol hikâyelerini
Onunla gezerdik Anadolu’nun en ücra
Köşelerini
Çok güzel anlatırdı, gezip gördüğü yerleri
O yumuşak, tatlı sesiyle
Okurdu
Türkçenin en güzel şiirlerini
Çok severdi Âşık Veysel’i
Güzel insandı, gençti
Aynı güne denk geldi Veysel’le
Ölümleri
Üzülüyoruz
“Bizim gibi düşünmüyor” diye dışlanan
İşinden edilen
Yitip gittikçe
Bu ülkemin değerleri
İçimiz sizlerin, bu cennet ülkenin sevdasıyla dolu
Seni sevgiyle anacağız
Güle güle
Tayfun Talipoğlu
…………………………………….
Numan Kurt
21 Mart 2017