Sen hüzün diyarının en nazlı gülüsün yar
Ben hazin sevdaların vefalı bülbülüyüm
Senin bütün renklerin sunarken fasl-ı bahar
Ben alev alev yanan kor ateşin külüyüm

Sen berrak bir denizin çağlayan şelalesi
Ben çölde susuz kalan dervişin nefesiyim
Sen adı leyla olan bir aşkın efsanesi
Ben aşkının mecnunu çağların hû sesiyim

Sen baharlara gebe toprağısın çınarın
Ben kışın ayazında amansız bir ölüyüm
Sen ab-ı hayat sunan kaynağısın pınarın
Ben suları çekilmiş kuruyan bir gölüyüm

Sen cümleye son veren zihnimdeki noktasın
Ben cümlenin içinde kaybolan virgülüyüm
Sen sîneme saplanan yaydan çıkan oktasın
Ben çilekeş dünyanın en aziz sürgünüyüm

Sen ihtişamlı devrin en asil vilayeti
Ben harap olan şehrin yitik emanetiyim
Sen gün gibi aşikar gözlerimin ziyneti
Ben belki hayal meyal dünün silüetiyim

Sen en güzel düşlerin baharı yazısın yâr
Bırak sevdan ömrüme ismini kazısın yâr
Sen hüzün bestesinin en hazin sazısın yâr
Bil ki şu yüreğimde bir ince sızısın yâr

Faris Özer