Gökten mutluluk yağsa gerek
Rast makamında sevdanın nağmeleri ışıldarken gözlerinden talihin


Bir özlem şarkısıydı sineye dokunan inceden inceye
Ve sonra;
Umudun tebessümü
Baharın müjdecisi gibiydi
Gözlerden yüreğe akan sevgi dolu bakışlarla beraber


Ana rahmine düşen zerreden daha ufak bir umut
Yarınlara bakarken büyüyen düşler
Hep mutluluğun geçtiği yollarda yürümeli başı göklerde


Deniz renginde şafaklar gülümserken hayata
Gül rengi tebessümler sunulmalı dünyaya
Elde bir tutam toprak ve ona sunulan taze bir fidan


Ahenkli ezgilere aşk deminde güfteler
Huzuru zikrederken mavilere yükselen sedalar
Ve karınca misali yürümek öze


Uzaklaşırken kederin kıskacından ayaklar
Muştular bir demet kır çiçeği olmalı gözlere hükmeden


Ağıtları ters düz etmeli
Vuslat nağmeleri okşarken gül rengi benizleri
Dudaktan kalbe akan
Tükenmez hazzın doruklarında can vermeli insan…





Ahmet MORAN