Korku
Küçüktüm hayallerim vardı
Herkesin mutlu olduğu bir dünya
her yerde gülen oynayan insanlar
korku yoktu gözlerinde sadece mutluluk en sadesinden

Büyüdüm darbeler gördüm
yakılan kitaplar asılanlar dövülenler
İşkencelerin hayatları nasıl bitirdiğini gördüm
Korktum insanların zalimliğinden

Savaş uçaklarının geçtiği
pencerelerimizin gazetelerle kaplı olduğu Günler Gördüm
Mum ışığında oturup beklediğimiz gecelerde korktum
Babamı bir daha göremeyeceğimden

Sabahın beşinde Siren sesleriyle
Ürperdi kardeşim ve annem
Baktım Pencereden babam kapıda
kardeşime siren sesleri çıkaran yürüyen bir tren getirmişti
Tüm komşular ayaktaydı korkudan
Ben ise bağırıyordum ’Anne babam gelmiş ’

Göremedim son defa
Uçakla gelen tabut içindeydi
kurtların kemirdiği bedeninin
burun direğini sızlatan kokusunda kefene sarılı toprağa verdik
İki kürek Toprak attım üstüne Ağlayamadım korktum dünyadan yetimlik ne zor şey
Hacer Sarıgül