Ben İnsanım!

Taş yontulur, ayakaltına konur,
Kalaslar, testereyle biçilir, odun olur.
Her ruhsuz, insan elinde yerini bulur…
Ama ben insanım;
Ne tornaya girer, ne hizarla şekil alırım,
Kimse, kendine uygun şekil veremez,
İnsan ticaret malı değil, satışa gelemez!
Ben insanım;
Birileri; “kafan böyle olacak, gözün şöyle…
Beynini beğenmiyorum, düşüncen öyle…
Benim dediğim rüyayı göreceksin bana söyle”…
Diyemez.
Ben insanım, odun değil;
Ruhum var, beynim var, manam var…
Taş değilim ki, heykel yapasın,
Sonra yaptığına tapasın!
Taş, medeniyet kurar mı?
Hiç kütüklerin merhameti olur mu?
Oduna söz geçirtebilir misin?
Kalaslarda vatan sevgisi görebilir misin?
“Taşa söylüyorum sanki” deriz,
“Kütük gibi ruhsuz” sözünü söyleriz.
Ama ben insanım;
Saygıda kusur etmem kimseye asla,
Hele devletime ihaneti hiç düşünmem.
Ne taş gibi ayakaltında ezilirim,
Ne kalas gibi, testereyle biçilirim…

Kazım Öztürk 15 Mart 2017