Evvelden hüzünlü olur vedalar,
İnsanı üzüyor, ayrılık-ölüm!
Bakarsın çevrende kim varsa ağlar,
Tomurcuk açmadan soluyor gülüm!

Bütün eşin dostun gözleri yaşlı,
Kalmıştır işleri tamamı başlı,
Bakarsın mezarı topraklı taşlı,
Artık ötmez oldu bağda bülbülüm!

Yakıyor her daim giden kalanı,
Gördün mü hayattan hep zevk alanı,
Bulamadım ben de mutlu olanı,
Duamız kimseye olmasın zulüm!

Dileğim, sevenler olmasın ayrı,
Bunun hiç kimseye dokunmaz hayrı,
Gülsün bütün yüzler, gülmeli gayrı,
Geçilsin hüzünlü olan her bölüm!

Dertli, vedalarla ne çok üzüldü,
Her dem çile çekti, zannetme güldü,
Felek sohbetini ikiye böldü,
Bunları söylüyor, sessizce dilim!
ERDEMLİ-20 Aralık 2016 Salı
Cafer AKSAY