Anladık
Kışı sevmiyorsun.
Boyuna-bosuna bakıp
Efeleniyorsun şubata
Atıyorsun kendini.

Çocukları kandırabilirsin.

Azıcık gülse güneş,
İp atlamaya başlarlar
Okul bahçesinde.

Bir de kapalı balkonumun
Sarı karıncalarını.

Martı kızdıran da sensin.

Diyetini
Güney’in portakal çiçeklerini
Karadeniz’in fındığını
Yakarak ödetiyor çiftçime.

Çocuklar da kısmetleniyor son deminde
Ayazın-zemherinin.

23 Nisan’larda
Poplin bayramlıklı,
Tüllü ront kıyafetli bebeleri
Kucaklıyor tören alanında.

Yağmur, dolu, kar…
Kocakarı, kırlangıç…
Aklına ne eserse.


Anadolumun çilekeşleri
Sever seni, özler.
Umutlanır.
Bilirsin.

Yalancı cemre.
Sabırsız cemre.

Nerde kaldı baharın?

Elma dersem çık!
Armut dersem de.

Fazilet Ünsal Eliaçık

Ortanca Dergisi/ Ağustos 2008