ey sevgili
sanki dünyanın en uzak iki ucuna bırakılmış Adem ile Havva gibiyiz
kaç yüz yıl geçmeli gül yüzüne kavuşmam için bilmiyorum
küçücük bir umut fidanıdır içimde yetişen
ondadır tüm hayallerim
kalan tüm gücümle o fidana sarılıyorum

öyle bir bilinmezlik alemindeyiz ki
belki dün bindiğim otobüste arka kapıdan sen indin bilmiyorum
yada senin ellerine değmiş bir kağıt para benim cüzdanımdadır
belki saçlarıma dokunup geçen rüzgar senin yüzünde son bulmaktadır
kim bilir evimdeki damacana belki senin evindeydi bundan aylar önce
ikimizde okunmuş ikinci el kitapları severiz ya
belki bendeki kitabın sayfalarında gözlerin gezindi sessizce

hani imkansız derler belki okuyanlar duyanlar
bende imkansız sendin sevgilim
seni bir kere görüp aşık olmam imkan dahilindeyse eğer
hiçbir şey imkansız değildir şu hayatta
öyle ki her an kırmızı kar bile yağabilir hatta

sabır aşıkların işidir ey sevgili
sabır benim gibi kimselere aldırmadan içindeki fidanı
gözyaşlarıyla sulayıp büyütenlerin işidir
sen benim suskunluğumsun
sustuklarımı yalnız Mevla işitir

biliyorum ki dünyanın herhangi bir yerinde
herhangi bir ortak saat diliminde
aynı şarkıyı dinliyoruz seninle
aynı sızıyla yanıyor yüreğimiz aldığımız o en derin nefesle

haydi kalk şimdi günlük koşturmalarımızın ortasına atalım kendimizi
nasılsa gece olacak yine
ve nasılsa o büyük hasret yine saracak bedenlerimizi
BEYAZMELEK/13.03.2017