Ey insan, aklını başına almazsan,
Kendi elinle, yıkarsın kendi evini.
Baykuşlara, yuva yaparsın, gül bahçeni.
Ahların, vahların, fayda vermez,
Düzeltmezsen, şayet hayat çizgini.

Ey insan, aklını başına almazsan,
Dostların düşman, düşmanların dost olur.
Gönül vazona, gül yerine, dikenler konulur.
Yolun yarısında yorulur, güvendiğin rahvan atın,
Bahar mevsiminde, çiçeklerin açılmadan yolunur.

Ey insan, aklını başına almazsan,
Uçsuz buçaksız bu dünya, olur sana dar.
Yüklenir omuzlarına bar üstüne bar.
Kömürümsü, simsiyah saçlarına,
Hayatın baharında yağar, kar üstüne kar.

Ey insan, aklını başına almazsan,
Kaybedersin, seni çok içten sevenleri,
Bulamazsın, hakkında hüsnü zan edenleri.
Ne yaparsan yap,nedametlerin faydası olmaz,
Yapmamışsan, gerektiğinde gerekenleri.

Ey insan, aklını başına almazsan,
Fikri güzel, gönlü güzel, dostlarını, kaybedersin.
Kendini de, seni sevenleri de, heder edersin.
Bu üç günlük, fani dünya hayatında,
Sımsıcak mutlu yuvana, incir ağacı dikersin.

Ey insan, aklını başına almazsan,
Akibetin berbat olur, bakılmaz hiç yüzüne.
Doğru konuşsan bile, hiç kimse inanmaz sözüne.
Aklı selim düşünenler, kaçar senden her daim,
Yirmilik, paslı çivileri, çakmaya devam edersen, özüne.

Ey insan, aklını başına almazsan,
Kimse, kalmaz etrafında, kalırsın bir başına.
Ağılar katarsın, helal kazandığın ekmeğine aşına.
Kimsesizler, mezarlığına defnedilirsin,
Künyen ile bir fatiha talebin, yazılmaz mezar taşına.

Ey insan,aklını başına almazsan,
Her şeyin güzeline, ister istemez, kalırsın hasret.
Kaybolur cesaretin, gönlünde kalmaz, neşe ve muhabbet.
Gül sevdalısı bülbüller, şakımaz artık, gönül bahçende,
Yaşadıkça, ararsın mutluluğu, ama bulamazsın ilelebet.

Ey insan,aklını başına almazsan,
Maddi manevi sıkıntı ve kederlerin, hiç bitmez.
En güvendiklerin bile, hata ve kusurlarını setretmez.
Gönül dünyan, daralır habire, saraylarda bile olsan,
Hiç bir yaşantı, seni asla ve asla, mutlu etmez.

Ey insan,aklını başına almazsan,
Şerefli ve aziz iken, olursun şerefsiz ve zelil,
Başına gelen, bela ve musibetler, eder seni sersefil.
Başını, hangi taşa çarparsan çarp,
En güvendiklerin dahi, olmaz sana kefil.

Ey insan,aklını başına almazsan,
Buz misali sular bile, gidermez gönül hararetini,
Kapanır ufkun, şeytani yollar, karartır basiretini.
Ne yaparsan yap, ne kadar mahir olursan ol,
İstesen de gideremezsin, mutlu bir yuvanın hasretini.

Ey insan,aklını başına almazsan,
Her iki cihanda da, olursun perperişan.
Baki alemde, kurtarmaz seni, bu dünyadaki, şöhret ve şan.
Sayılı ömür miadın, çoşkun akan pınar misali, akıp gidecek,
Sen yaşadıkça, bir daha hiç doğmayacak günlerinde güzel bir tan.
11/ Mart / 2017