Bir...
Gül koklamak isterdim
Onun ruhuma akseden sessizliğinde
Ne kadar şehnaz duruşlu olsa da, sabır ve edebinde
Her zorluğa rağmen umuttan vazgeçmeyen metanet ve suhuletin de
Son çare olarak halinde muhafaza ettiği, hiç acı ve eza vermek istemediği dikenlerin lal olmuş naifliğinde
Kendine zarar veren, haddini geçen, heyecanını yenemeyen cahillere göstermiş olduğu cefakar faziletinde

Göçebe...
Olmaktan korkma
Umut bahtında açmayınca
Her arzuyu, hevesi, hevayı umut sanma
Şuur aklın, kalbin, vicdanın vazgeçilmezidir unutma
Ruhun zamansızdır, zamana ait olmayan farktır, onu alçaltma
Akıl, irade insan için asıldır ve fakat onların yaşaması için ilim, irfan, hikmet şarttır ihmale alma
Cehalet karanlıktır, hesapsızlıktır, nefse, zanna, iç güdüye adanmaktır, anlamadan, öğrenmeden adım atma

Gördüğüm...
Her yerde şaşkınlığım arttı
Toprağı kırmızıya boyamış cesetler vardı
Kimisi parçalanmış, üryan bırakılmış insanlardı
Bu kadar vahşeti, cinayeti, katli canice yapanlarda suçlulardı
Zanlarına göre adanmışlardı, ya servet, ya cennet,yada şefaat adına kandırılmışlardı
İnsanı yaşatmak, kazanmak, teenni ile yaklaşmak varken, nifak, bölmek, parçalamak ancak hain ve düşmanlara yakışırdı
Kandırılmışlardı, maşa olmak için ukdelerine, şefkatsiz, sevgisiz, muhabbetsiz yetişmelerinde ve çaresizliklerinde aranmalıydı
Ama filhakika temaşa ettiğim ne kadar acı ve dram, trajedi varsa, şirk ehli, servet sahibi emperyalist güçlerin arzu ve ihtiraslarına köle olmuşlardı

Mustafa Cilasun