1
Yorum
2
Beğeni
0,0
Puan
532
Okunma
Ne bir gül var bağlarda, arz-ı endam eyleyen,
Ne de bülbül bulunur, daim ah-u zar eden.
Hepsi birer temsildir, ya nesir ya da nazım,
Ancak gerçek olması, işte buydu niyazım.
Bir ömür aradığım, bazen buldum sandığım,
Sukutu hayal ile kahrederek yandığım.
Titrek dudaklarımla, yâd ederken dünümü,
Boş hayaller kurarak, geçiştirmek günümü.
Öyle acı verir ki, hep düşlerle avunmak,
Tabirlere sarılıp, ondan bir medet ummak.
Ve bu ahval içinde, konuşmak hecelerle,
Sırlarımı paylaşmak, hal bilmez gecelerle.
Sonra normal görünmek, düşmemek için dile,
Anlamsız bir korkuyla, dolaşmak maske ile.
Cevap Yaz