Ölüm Bana Haram Oldu

Yâri bir kez saramadım,
Ölüm bana haram oldu.
Yusuf oğlu mehmet adım,
Ölüm bana haram oldu.

Gönlüm yazında kışında,
Elâ gözlünün yasında,
İki kapı arasında,
Ölüm bana haram oldu.

Nefes almak yaşamaksa,
Alıp durur nefis boşa.
Yâr vedasız kayboldu ya!
Ölüm bana haram oldu.

Saçlar dökülüp de gitse;
Dişler sökülüp de gitse;
Belim bükülüp de gitse,
Ölüm bana haram oldu.

Derdim çok da, sitemim az;
Dilin boşla işi olmaz.
Kâlptekini söyler biraz,
Ölüm bana haram oldu.

Acep bir gün yâr döner mi?
İçimdeki har söner mi?
"Geliverdim" hiç de der mi?
Ölüm bana haram oldu.

Ünlesem de, sesim gitmez;
Avazımın feri yetmez.
Taşa dönmüş; yâr işitmez,
Ölüm bana haram oldu.

Elâ gôze tamahımı,
Yârim hâlâ anlamaz mı?
Doldurmazsa sabahımı
Ölüm bana haram oldu.

Yusuf oğlu mehmet der ki;
"Ölüm her nefise var ki"
’Yâr hasreti’ söyletir ki,
Ölüm bana haram oldu.

11.03.2017

Mehmet Semercio