Bazen düşünüyorum da ;
düşüncelerimin neresindeyim !
kırın da , ovasın da neşeyle dolaşırken
nasıl oluyorsa birden ;
bir uçurum kenarında buluyorum kendimi .
Ve görünmez bir el
itiyor ürpertili bedenimi aşagı .

Kararsızlıklarım mı ?
pişmanlıklarım mı?
hedeflerim olduğu halde
daha ilk adımı atamayışımdan
kendime öfkem mi ?.

Acizlik desen değil !
defalarca hüzün dağlarının altından çıkarak ;
enkazımdan yeniden yapılanmayı başardım.

Korkaklık değil !
Allahtan başkasından korkulmayacagını
daha çocukken ögrendim.
Tembellik değil !
ömrümce boş boş
oturmaya üşendim .
sabrımsa ;takdire şayandı.

Başlı başına hatasız ;
bir eser olamaz insan ,
hatalarımı olgunlukla kabullendim :

O halde ;
beynimin kıyılarında neden dolaşıyorum?.
Okyanus aşar beni ;
ve gemi :

Bir sandal lazım nehire açılmama
o Sandal’ı çoktan hakettim.

Nuran KARACA8:13 08.03.2017