Ak ellerinde al kına,
Adı bilinmez bir ana.
Boyu uzun suna mı suna ?
Akardı gözyaşı için için ağlardı.
Kınalı kuzum Ahmet’im Mehmet’im
Dilinden ağıt, gönlünden feryat yükselirdi.
Adını bilmem ne diyeyim ?
Yüzünü görmedim nasıl seveyim ?
Sesini duymadım nerden tanıyayım ?
Ak ellerinde al kına vardı.
Ağlar,sızlar dolanırdı.
Yavrum,kuzum diye melenirdi.
Hep yaslı olur bizim analar.
Çok çilekeş olur bizim analar.
Bizim analar sevgilerini yüreklerine gömerde
İçin için severler
Neden,niçin demeden güler,ağlarlar
Analar dert yükü taşıyan bahtsız analar.
Giyinmişler karalar.
Bir ana tanıdım Anadolu’da
Anadolu kadar yaşlı,Anadolu kadar bereketli.
Nasır bağlamış elleri
Ak saçları bahtı gibi dağnık.
Koşuyor durmadan daima mağlup.
Aş yok,ekmek yok,iş yok çalışsın.
Yinede başı dik duruyor.
Bükülmez bileği Anadolu gibi.
Bir kadın vardı.

Kahraman VARDI