Biz onlara yapışıp ayrılamayız derken
Onlar da evlerinden ayrılıp ta giderken.
Anılar bırakırlar bizlerde özlerinden.
Gözyaşı durmaz akar rahatsızdır tüm beden.

Kıyamayız onlara vazoda yaşatırız.
Hep bizimle olacak gitmeyecek sanırız.
Gülümüz iken evde gider gülsüz kalırız
Gidince artlarından hep ağıtlar yakarız.

Görünüşte oynarız aslında yanmaktayız.
Bize söz atsalar da bizle duymamaktayız.
Gözler salonda gezer gezerken mazi yaşar.
Göz kimseyi görmüyor herkes görüyor sanar

Dünyanın kuralı bu daim devam edecek.
Her çağı gelen kızlar mutlaka evlenecek.
Kuracak yeni yuva evlatları gelecek
Bu gün sıra bizdedir onlara da gelecek.

Ağlayarak ayrılır evimizden çıkarken.
Bir sefer dönüp bakmaz adımları atarken.
Üstüne birde üstlük ağlamama bakmayın.
Annesine seslenir beni burda brakmayın.

Sıkıca sarılırken aslında ayrılıyor.
Yüzümüze bakarken mutluluğu yaşıyor.
Artık zamanı geldi uğurlar olsun deriz.
Bundan böyle onları ziyarete bekleriz.

Ne çaresiz ayrılış hedefine odaklı.
Varacak menziline kızlar telli duvaklı
Gittiği yer yenidir ikamet daim olsun
Huzursuzluktan uzak evi saadet dolsun.

06.03.2017

halil müftüoğlu