Ben...
Zaten kendime acıyorum
Birde sen zahmet etme, kendini üzme
Boş ver beni dikkate alma, nafile yere gayret sarf etme
Sen bir lahzada kalmışın elbette ki her düşüncen o sahnenin içinde
Ben ise durmadan arıyorum, araştırıyorum, sorularla önümü aydınlatıyorum emin olmak isteyince
Elbette ki taktir hakkın vardır, akıl, irade senin farkındır, bilincin kadar seçimlerinde ve hükümlerinde karar vereceksin kim ne diye

Acırım...
Düştüğüm durumlara
Fikir sahibi olmadan attığım adımlara
Ufuksuz hayallere, ayağı yere basmayan düşlere
Avunmak, kanmak, o anı sevinçle karşılamak için seçtiğim bahanelere
Aklı suskun, vicdanı suskun hale getirdiğim gafletime, akleden kalp olmaktan uzak heveslere
Bir zamanlar can sandığım zavallı ruhuma, beni hak ve hakikatten mahrum bıraktıran zafiyetlere

Ne...
Söylemek istesem
Hemen ağzıma tıkıyorsun
Hiç dinlemeden peşin hüküm koyuyorsun
Uzatma, ben ne diyorsam yap ve bir şeye karışma mı istemiyorsun
Soramıyorum, çekiniyorum, yine kızacaksın diye içime kapanarak bir kenarda bekliyorum
Ta ki senin eşref saatin gelene kadar, beni insan yerine koyana kadar, benimde aklıma, irademe hak tanıyacak diye seviniyorum
Ama biliyor ve öyle inanıyorum ki ben emekliye ayrılınca ve hep seninle kalınca benden sıkıldığını hissediyorum ve böyle düşünerek içerliyorum

Mustafa Cilasun